Ciechocinek

Ciechocinek – miasto w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, na Kujawach. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa włocławskiego. Miasto położone jest w Kotlinie Toruńskiej, w szerokiej dolinie Wisły, na lewym brzegu rzeki. Ciechocinek jest miastem o charakterze uzdrowiskowym. W mieście praktycznie nie ma przemysłu, znajdują się tu m.in. szpitale uzdrowiskowe, sanatoria, prewentorium, ośrodki wypoczynkowe (wczasowo-turystyczne), zakłady przyrodolecznicze, pijalnia wód mineralnych, hotele, restauracje, warzelnia soli. Część uzdrowiskowa bogata jest w zieleń parków, skwerów, kwietników i dywanów kwiatowych. Co roku przyjeżdża wielu kuracjuszy i turystów (52 tys. w 1980 r., 85 tys. w 1987 r.). Podstawą rozwoju są wody lecznicze: chlorkowo-sodowe, bromkowe, jodkowe, żelaziste, borowe, które pochodzą z licznych na tym terenie źródeł solankowych. Leczy się tutaj choroby narządów ruchu, reumatyczne, ortopedyczno-urazowe, kobiece, układu oddechowego, nerwowego i krążenia. W tym celu stosuje się wiele zabiegów m.in. kąpiele solankowe, jodobromowe, siarkowe, zawijania borowinowe, balneoterapie
(fizykoterapia, inhalacja, irygacja, klimatoterapia, kuracja pitna), gimnastykę i masaże.

W północnej części uzdrowiska znajduje się Park Zdrojowy, założony w 1875 – 1876 roku w stylu krajobrazowym z licznymi gatunkami drzew i krzewów (także egzotycznymi) jego projektantem i twórcą był Hipolit Cybulski. W parku rosną m.in. kłęk kanadyjski, korkowiec amurski, miłorząb dwuklapowy. Ciechocinek posiada również oryginalny rezerwat florystyczny – stanowisko słonorośli (m.in. soliród zielny, mlecznik nadmorski, aster solny) ujęte od 1962 roku w 1,88 ha rezerwatu Ciechocinek w pobliżu tężni III.
W okolicach Ciechocinka ze względu na potrzebę ochrony jego specyficznego mikroklimatu stworzono Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej o powierzchni 36814 ha.

Nazwa
Pochodzenie nazwy miejscowości nie jest jednoznaczne. Istnieje kilka teorii na ten temat:

Pierwsza wywodzi je od słowiańskiego imienia założyciela lub właściciela Ciechoty,
Druga od zdrobnienia nazwy starej wsi Ciechocin leżącej nad rzeką Drwęcą, której mieszkacy mieli się podobno osiedlić się na terenie obecnego uzdrowiska i nazwali swoje nowe osiedle od zdrobnienia rodzinnej wsi,
Istnieje również lokalna legenda o Ciechu i Cinie - zakochanych, którzy mieli dać nazwę miejscowości podobnie jak w przypadku warszawskiej legendy o Warsie i Sawie.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1379 roku (Ciechocino). Nazwa Ciechocinek po raz pierwszy pojawiła się w 1520 roku.

Zabytki

Park Zdrojowy - w nim pijalnia wód mineralnych (tzw. Kursaal) w drewnianym pawilonie w stylu szwajcarskim według projektu Edwarda Cichockiego (1880)

Zabytki

muszla koncertowa w stylu zakopiańskim według projektu Pawła Feddersa (1909)

Zabytki

tężnie projektu Jakuba Graffa, uznane za zabytek myśli technicznej (tężnie I i II z lat 1824-1833, tężnia III z 1859)

fontanna „Jaś i Małgosia” (1926)

Zabytki

neogotycki kościół św. św. Piotra i Pawła z lat 1877-1884 według projektu Edwarda Cichockiego; w pobliżu kościoła stoi postać Matki Boskiej w białej szacie z niebieską chustą

cerkiew polowa pw. św. Michała Archanioła, wzniesiona w 1894 r. według projektu W. Feddersa w stylu drewnianego budownictwa rosyjskiego (obecnie siedzibaprawosławnej parafii wojskowej)